In de achttiende eeuw hing hing een zweem van de goûts-réunis, een utopische mix van nationale stijlen in de lucht, terwijl op aarde de nieuwste muziek dankzij uitgaves kriskras heel Europa bereisde. Zo inspireerden Vivaldi’s gloednieuwe, innovatieve concerten Bach tot bewerkingen en eigen bijdrages aan het genre.

Bachs concert ‘in de Italiaanse smaak’ volgt het model van drie delen, snel-langzaam-snel, imiteert de voortdurende afwisseling tussen tuttidelen en solo’s, en zet in het openingsdeel ritornelli in (een soort refrein om de vaart erin te houden). Het slotdeel krijgt een typische rondovorm. De hard-zachteffecten, die toendertijd alleen een klavecimbel met twee manualen kan uitvoeren, wordt op accordeon uitgewerkt met registers en dynamiek.