Oneindige variatie in een aanstekelijk muziekfestijn

De Nieuwe Koers, Hanna Blom-Yoo

De accordeon is een ontzettend veelzijdig instrument. Geschikt voor melodieën, maar ook akkoorden en toegerust voor eindeloze variatie in dynamiek en klankkleur. Het instrument klinkt nu eens onbezorgd en vrolijk, dan weer drukken z’n melancholische stemmen je gemoed in de modder.

Wie van die dynamiek en variatie nog niet overtuigd is geraakt, krijgt met Arquitecturas del Silencio een vrachtwagenlading vol bewijslast aangereikt. Voor dit eerste soloalbum liet accordeonist Erica Roozendaal zich onder meer inspireren door oud-Nederlandse poëzie, geluiden uit de natuur en Oosterse muziek. Maar op de cd zijn bijvoorbeeld ook bewerkingen te horen van Geneefse psalmmelodieën.

Het is een boeiend geheel van stukken die, ondanks de variatie in benadering en ontstaansgeschiedenis samen tot een ongedacht geheel samenvloeien. Roozendaal weet bovendien telkens een eigen draai te geven; bijvoorbeeld door een gedicht te declameren waarbij de muziek als achtergrond fungeert. Haar stem en spel zijn puur, helder, gevoelig en doeltreffend.

De derde track is de naamgever van het album, ‘Arquitecturas del Silencio. Een overweldigende en mateloos interessante compositie, waarmee componist Sanchez-Verdú de accordeon bijna tot levend wezen weet te verheffen.

Roozendaal zelf spreekt van muziek die je niet kunt [be]grijpen. Samen met verschillende gastmusici maakt Roozendaal er een aanstekelijk muziekfestijn van. Het album is bovendien prachtig vormgegeven. Een voorbeeldige cd kortom, met een instrument dat veel en ook nieuwe luisteraars verdient.

Erica Roozendaal Arquitecturas del Silencio. Lop Lop € 15,99